Zapiekane jabłka z migdałami i...vive la France!

Uwielbiam Francję, kuchnię francuską i wszystko, co się wiąże z tym krajem. I choć śni mi się po nocach, że znów tam jestem, mam wielką nadzieję, że kiedy już ogarnę cały rozgardiasz, który w moim życiu się panoszy, pojadę i zostanę na troszkę. Przez wiele lat miałam mgliste pojęcie o kuchni francuskiej. Zresztą,  do dziś wielu z nas kuchnia francuska kojarzy się żabimi udkami, ślimakami, bagietką, serami i winem. Natomiast kuchnia francuska jest jedną z najlepszych na świecie. Oprócz dużych różnic pomiędzy poszczególnymi regionami, można wyróżnić w kuchni francuskiej tzw. haute cuisine (wysoką kuchnię), gdzie dominują drogie, tradycyjne dania, przygotowywane przez znanych często kucharzy oraz nouvelle cuisine (nową kuchnię), która narodziła się w opozycji wobec tej pierwszej. Nouvelle cuisine opiera się na lekkich, zdrowych i krótko przyrządzanych daniach. I to jest właśnie to:-)

Swego czasu zakochana w kuchni francuskiej próbowałam najróżniejszych dań. Potem zdradziłam ją na rzecz kuchni włoskiej, następnie skandynawskiej. Ta druga zachwyca mnie do dziś. Ale to ogólny "bzik" na punkcie Skandynawii i wszystkiego, co się z tym wiąże. Ostatnio jednak odkryłam kuchnię francuska na nowo, a to dzięki zdobyciu książki "Kuchnia francuska" napisanej dla posiadaczy Thermomixa oraz filmowi "Julie and Julia", w którym w światowej sławy kucharkę Julię Child, wciela się Meryl Streep. Film obejrzałam kilka razy i mam ochotę zobaczyć go jeszcze raz. Coś mi się zdaje jednak, że skończy się na większej ilości, aż do znudzenia. Nie wiem, co takiego jest w tym filmie...

Francja to kraj, w którym mogłabym żyć, gdyby tylko ktoś pozwolił mi na to. Chodzi o Pana Boga i Toto Lotka. W sumie, chodzi mi o połączenie tych dwóch sił;-) Myślę, że decyzję podjęłabym wtedy w pięć minut.
Życie i codzienność Francuzów podoba mi się conajmniej z punktu widzenia turysty. Zaczynają dzień troszkę inaczej niż my. Faktycznie śniadanie składa się zazwyczaj z bagietki lub croissanta z dżemem lub masłem oraz kawy lub czekolady, które podawane są w małych miseczkach, by dzięki temu móc w nich zamaczać bagietkę. Czasem piją sok pomarańczowy. Najbardziej jednak podoba mi się to, że oni faktycznie od wczesnego ranka tłoczą się w licznych we Francji barach, kawiarniach, restauracjach z gazetą w ręku, uśmiechem na twarzy, parującą kawą. Obiad jedzą około 14 godziny i jest on obfity. Najpierw podawane są przystawki, potem danie główne, sery, deser i kawa. W przeciwieństwie do polskich zwyczajów, we Francji zupy nie stanowią nieodłącznego elementu obiadu i nie spożywa się ich zbyt często. A ja tak lubię zupy...
Kolacja jest tam spożywana dość późno, bo 20 a 22 i trwa zazwyczaj dość długo. Podawane są dania na ciepło. I to mi się bardzo podobało:-)

W ogóle, kuchnia francuska jest zdrowa, pyszna i lekka. Zresztą kobiety we Francji są piękne i zdrowe. Podobno zasługa stylu życia, bycia, kuchni i klimatu. Coś w tym musi być:-)


Liczba restauracji w Paryżu niestety maleje. Główną przyczyną jest podobno to, że skrócono przerwę obiadową dla pracowników - z trzech do jednej godziny. O zgrozo! Ja, jako polski pracownik mam jakieś 15 minut i to wielkie szczęście, jeśli je faktycznie mam. Myślę jedank, że we Francji, tak jak i u nas pojawił się zasyp barów, w których króluje kuchnia orientalna, włoska oraz  restauracje typu fast food. A fee!

Prawdą jest, że Francja to królestwo serów. Są one produkowane w ogromnych ilościach, rodzajach i kształtach (mówi się, że jest ich tyle, ile dni w roku; w rzeczywistości rodzajów serów we Francji jest jeszcze więcej - około 500). Najsłynniejsze to normandzki camembert, brie i roquefort.

Zdjęcie pochodzi z serwisu: www.zjedztam.pl

Wina we Francji to temat rzeka. Nie będę się rozpisywać, bo nie jestem znawcą win (choć wczoraj "wydoiłam" przepyszne półwytrawne czerwone wino do kolacji, co jednak znawcą mnie nie czyni) i nie chcę popełnić błędu, którego znawcy by mi nie wybaczyli. Jednak zwiedzając Francję...widok mijanych po drodze winnic jest nie do opisania. Nawet okiem, umysłem i sercem nie sposób tego ogarnąć i opisać. 

Zdjęcia pochodzą z National Geographic

W lipcu we Francji kwitnie lawenda. Widok i zapach, zwłaszcza w pełnym słońcu lub po deszczu, nie do opisania

Winnice

Francja to piękny i różnorodny kraj, jak Polska zresztą. Piękna, różnorodna i z wieloma regionami. Wiadomo, że co region to inne zwyczaje, potrawy, sposób bycia i życia. Kiedy patrzę na mapę Europy i miejsce, które zajmuje Francja, nie dziwię się, bo widać gołym okiem, skąd może się brać ta rożnorodność w kuchni francuskiej. Państwo niewiele większe od Polski, posiadające 22 regiony, a każdy z nich ma swoją specjalność kulinarną. Dałabym wszystko, aby móc zobaczyć każdy region, posmakować te specjały, dotknąć, powąchać, zapakować do domu, zapamiętać.  Zobaczmy, co mogłabym spróbować w niektórych regionach: 

Pikardia - jej specjalnością są zupy jarzynowe oraz flamique à porions - suflet czosnkowy.

W Amiens podaje się pâté de canard - pasztet z kaczych wątróbek.

Pikardia znana jest z kremu Chantilly, przyrządzanego z mleka, śmietany i cukru. Jego nazwa pochodzi od miasta Chantilly. Na deser można zjeść również tartę z rabarbarem.
Alzacja - znana jest dzięki swoim winom, piwu i choucroute, przyrządzanym z kiszonej kapusty oraz foie gras - gęsim wątróbkom. Specjalnością jest także ser munster, wyrabiany z krowiego mleka.
Burgundia - najbardziej znane są burgundzkie wina , boeuf bourguignon - mięso wołowe duszone w czerwonym winie, musztarda z Dijon oraz ślimaki.
Franche-Comté - w masywie gór Jury wytwarzany jest słynny ser comté z krowiego mleka.
Normandia - jako region nadmorski, słynie z owoców morza, a zwłaszcza z przegrzebków św. Jakuba. To właśnie z Normandii pochodzi jeden z najbardziej znanych francuskich serów - camembert oraz napoje alkoholowe, produkowane z jabłek: cydr (cidre) i calvados.
Bretania - tu także często podawane są owoce morza oraz cydr. Słynne są bretońskie naleśniki.
Dolina Loary (region Centre) - dolina Loary nazywana jest często ogrodem Francji, ponieważ produkowanych jest tam wiele owoców i warzyw. Specjalnością regionu są kozie sery, rillettes - drobno posiekane, smażone mięso oraz jabłkowa tarta Tatin.
Prowansja - podstawę kuchni stanowi oliwa, ryby, owoce i warzywa oraz zioła, w tym słynne zioła prowansalskie. Najbardziej znane potrawy to bouillabaisse (zupa rybna), ratatouille (potrawa z duszonych warzyw) i soupe au pistou (zupa z bazylią).
Périgord - kojarzony z truflami - najdroższymi grzybami świata.

Pyszności i produkty, z których można czarować i czarować, czego dusza zapragnie. Kończąc moją małą wycieczkę, napiszę tylko:  Vive la France! Niech żyje Francja!

Ja dziś pokażę deser z kuchni francuskiej, który bardzo lubię. Jest prosty, pyszny, ale o zaskakującym smaku. Użyłam mołdawskiego wina, półsłodkiego czerwonego gronowego, choć w przepisie powinno być wino z jabłek. Czerwone wino nadało jednak piękny kolor jabłkom, a i smak jest bardziej wyraźny. 

      

A oto przepis:

Zapiekane jabłka z migdałami  (Gratin de pomnes aux amandes et au cidre)

Składniki:

•  1 kg jabłek
• 1/2 butelki wina wytrawnego z jabłek (cydr)
• 150 g masła
• 150 g migdałów (płatki)
• 100 g cukru
• 3 jajka

Wykonanie:

• obrać jabłka, wybrać gniazda nasienne, pokroić na ćwiartki, większe jabłka na 6 części, zalać winem na 3 minuty (ja zostawiłam na 10 minut)
• nagrzać piekarnik do 180 stopni Celsjusza
• w naczyniu miksującym wymieszać jajka z cukrem - czas 2 min, obr. poz. 2, dodać masło lekko stopione i 2 MT wina (czyli 200 ml), w którym moczyły sie jabłka, dodac migdały i miksować - czas 2 min, obr. poz.3. Następnie nastawić czas - 3 min, temp. 100 stopni Celsjusza, obr. poz.4. Masa jest juz gotowa.
• żaroodporne naczynie wysmarowac masłem, ułożyć w nim jabłka, zalać masą jajeczno-migdałową i  piec przez ok. 20 minut. Podawać na ciepło, choć deser wspaniale smakuje także schłodzony w lodówce. 

                                             Smacznego:-)

Deser jest lekki i wychodzi go naprawdę dużo. Polecam, bo jest pyszny. Jabłka zapiekają się delikatnej migdałowej pierzynce, a ich kolor pozostaje lekko różowy. Kiedy robię ten deser, w całym domu unosi się zapach pieczonych jabłek, migdałów i wina. Coś wspaniałego:-)