Pada deszcz? To nic...

          W takie dni, jak ten zapalam w kozie, siadam na kanapie, otulam się kocem...Na stoliku, koniecznie lampion, świeca, bo za oknem szaro, mokro i ciemno jakoś, od samego rana. W jednej ręce gorąca herbata, w drugiej książka. Moja opcja dziś to laptop, bo pracy dużo, ale to dobrze, bo to właśnie dzień na pisanie konspektów. Szyby mokre, ale jakie piękne... Kropelka przy kropelce. Świat taki dziś spokojny. Lubię jesień również za takie dni, jak ten. Za deszcz, święty spokój. A Wy lubicie deszcz jesienią?

 

Nasza najukochańsza koza:-) Daje nam nie tylko ciepło, ale o wiele więcej...

Ciągle się denerwowałam, bo po jakichś trzech godzinach świeczuszka - tea-light wypala się i to w momencie, jak wygodnie siedzę. Najczęściej działo się to w najmniej oczekiwanym momencie. Nie chciało mi się wstawać i iść do spiżarni po nowy tea-light. Zastanawiałam się, jak to zrobić, aby zawsze był pod ręką, na naszym stoliku. I tak, z potrzeby chwili, powstała ta puszka. Dopóki nic innego nie wymyślę, będzie nam służyła. Teraz sobie zasiadamy wszyscy na kanapie, a jak się skończy palić w naszym lampionie, nie trzeba nikogo "gonić" po kolejny. Sięgam do puszki i już :-)  Najbardziej się z tego cieszą dzieci, bo to one biegały. Ja udawałam, że mam stare, spróchniałe kości. Taka ze mnie mama ;-)

 

 

Życzę wszystkim miłego wtorku i uśmiechu, zarówno na buzi, jak i w sercu :-)