Wiosna! Wiosna!

Kiedy zimy mam już dość, a za oknem coraz częściej pokazuje się słońce, chłodne, ale jednak już jakby wiosenne, zaczynam szaleństwo pt. "Idzie wiosna, czas na nowe życie". No i się zaczyna....nadaję nowe życie wszystkiemu dookoła. Kupuję, szperam w swoich zapasach, wybieram, planuję... Sieję różne różności. Mam ulubiony stały repertuar, ale co rok wymyślam jakieś nowości.

           

       Odkąd pamiętam uwielbiam grzebać w ziemi. Powinnam to robić w rękawiczkach, bo wiadomo....paznokcie, zarazki, możliwość zakażenia jakimś tam paskudztwem z ziemi itd. Ja jednak ubieram rękawiczki tylko do pielenia, do wyrywania opornego trawska, wstrętnych chwaściurów itp. paskudnych "roślinek". 

             Najbardziej na świecie lubię grzebać w ziemi bez rękawic. Jednakże, lubię to robić w ziemi takiej ze sklepu, świeżutkiej do wysiewania, pikowania, w ziemi ogrodowej. Oj, jak ja lubię czuć ją pod palcami, kiedy godzinami mogę rozdrabniać te większe grudki i rozrzucać do siewników, doniczek, skrzynek. Uwielbiam nawet zapach tej ziemi. Wiem, wiem, jakaś inna jestem. Ale uwielbiam to uczucie i nic na to nie poradzę. Cały rok czekałam na wiosnę. Zimą spacerowałam po moim ulubionym centrum ogrodniczym, oglądałam i planowałam. 

            Cała moja rodzinka to ludziska praktycznie bezmięsne. To znaczy, żadni z nas wegetarianie, ale mięso faktycznie mogłoby dla nas nie istnieć. Zresztą, ja sama od urodzenia do 23 roku życia mięsa wcale nie jadłam i byłam najszczęśliwsza na świecie. Nikt nie wie, dlaczego tak było. Faktem jest, że nie jadłam żadnego mięsa i tego typu produktów. Mąż mi dopiero pokazywał, że mięso jest czasami dobre i jadalne. Czasem zjem, choć raczej z rozsądku niż dla walorów smakowych;-) Ponad wszystko jednak wolę warzywa i owoce, nasiona wszelkiego rodzaju, sałatki, kiełki, nabiał itd. Nie wiem, czy jest coś lepszego niż marchewka ze swojego ogródka, ogórasy  i pomidory. Pachnący, młody seler, rzodkiewka, sałata...

            Ale zioła to dla mnie temat rzeka:-) W tym roku posiałam je w moje ulubione doniczki, których u mnie ogrom prawdziwy. Już się nie mogę doczekać zapachu bazylii, pietruszki, tymianku. 

W zeszłym roku miałam zatrzęsienie mięty pieprzowej, której zapach niesie się na cały ogród. Trudno ją było opanować. Ale co tam, niech rośnie i pachnie przez całe lato. Miejsca u nas dostatek:-)

             Już  mi się marzy, jak to będzie, gdy wszystkie rozsady powędrują na swoje miejsca w ogrodzie. 

            Najprzyjemniejsze chwile...Wyciągam z garażu donice, kupuję ziemię do wysiewu i zaczynam zabawę:-)

           Na parapecie rzeżucha, którą lubimy się zajadać. Moja młodsza córcia wcina ją, jak szalona. Miała 3 lata, gdy zjadła po raz pierwszy. Piekła ją w język, ale nie dawała za wygraną. Nazywa ją od tamtej pory Zuzią. Nie wiem, o co chodzi. Może trudno jej było zapamiętać prawidłową nazwę. Nieważne w sumie, bo i tak wiem, że jak pyta, kiedy posadzimy Zuzię, to wyciągam z szuflady rzeżuchę, miseczkę, trochę waty i Zuzia za kilka dni czeka na Martuśkę:-)

Plany na ten rok mam wielkie i ambitne. Zobaczymy, co z tego wyjdzie;-)

Jutro znów od rana będę grzebać w ziemi. I wiecie, nie mogę się już doczekać:-)

Pozdrawiam Was ciepło i ślę uściski niedzielno-wiosenne:-)